Sosial məsuliyyət və mən


     
     Əgər fikir vermisinizsə insanlar adətən sosial və ya hərhansı bir məsuliyyətdən danışan insanlara qulaq asmamağa meyllidirlər. Çünki bunu edənlərin hamısı, "gəlin filan şeyi edək", ya da "filan şeyi etmək borcumuzdur, etməliyik" deyə məsələyə yanaşırlar. Amma sosial məsuliyyətdən danışmağın tək yolu bu olmadığı kimi, bu yolun effektiv yol olduğunu düşünənlər də yanılırlar.


     Çünki məsuliyyət ancaq fərdin öz iradəsi ilə başa düşülüb yerinə yetirildiyi zaman məsuliyyət olur. Sadə bir misal, məsələn mən məktəbdə dərslərimi kifayət qədər oxumuramsa və valideynimin məcburetməsi nəticəsində oxumağa başlayıramsa bu məni dərslərimə qarşı məsuliyyətli etmir. Məsuliyyət ancaq öz iradəmizlə uzlaşırsa məsuliyyət ola bilər.

     Dolayısı ilə, bu yazını oxuyanların sosial məsuliyyətli olub-olmamasının bu yazını və yə başqa yazıları oxumaqlarına dəxli yoxdur. Bu yazını oxuyandan sonra, heç kim, "həəə, mənim məsuliyyətlərim var imiş, gərək sabahdan başlayım onu yerinə yetirməyə" deməz. Bu yazını oxuyandan sonra, reaksiya "həə" deyib səhifəni bağlamaq ola bilər. Bu yazını oxuyandan sonra "məsuliyyətli olmağa qərar vermək" nə qədər məntiqsizdirsə, hərhansı dini kitabı oxuyandan sonra və dövlətin TV-də təbliğatını eşidəndən sonra bu nəticəyə gəlmək də o qədər məntiqsizdir.

     Şəxsən mənim valideynlərim deyir ki, "Övladına baxmaq valideynin borcudur". Mən də, "- Deməli kimsə sizə bunu deməsəydi, övladlarınızı çölə tullayacaqdınız?" deyə cavab verirəm. Əlbəttə yox. Deməli şeylərə qarşı məsuliyyət hərhansı başqa bir mənbədən yox, şeylərin özünə qarşı olan münasibətimizdən gəlir.

     Bəs "sosial"?

     "Sosial" və ya "toplumsal" məsuliyyət isə digər fərdlərlə əlaqəli olan məsuliyyətimizdir. Yəni bizim hərəkət və düşüncələrimizin topluma necə təsir edəcəyinin fərqində olmaq və buna görə hərəkət etməkdir sosial məsuliyyət.

     Əxlaq və məsuliyyət

     Əxlaqla məsuliyyət əslində sıx bağlıdır, amma ayrı-ayrı şeylərdir. Məsələn mən küçəyə zibil tullayıramsa burdan o nəticəyə gəlmək olmaz ki, mən sosial olaraq məsuliyyətsiz davranıram. Əgər mən küçəyə zibil tullamaqla küçəni zibillədiyimi və səliqəsiz, naxoş görüntü yaratdığımın fərqindəyəmsə və bunu öz iradəmlə edirəmsə, onda bunu məsuliyyətsiz hərəkət adlandırmaq olmaz. Bunun əxlaqlı və ya əxlaqsız olmasından olmasından danışmaq olar, amma məsuliyyətsiz olduğunu demək düzgün deyil.
    

Etiraflarım (Haqverdi etiraf eləməz!)

 
         Bu dalğanın mənə gəlib çatması maraqlıdır. Artıq özümü önəmli bir bloqqer hesab edə bilərəm :D

        Ən əsas onu etiraf edim ki, bu bloqda yazdığım müddətdə çox fərqli psixologiyalarda və fərqli inanış və maraqlarda olmuşam. Bu gün "vəhşi" günlərimdən biridir.
       
        Diqqqət: Aşağıdakı yazının hamısı Haqverdi-yə aiddir: 

        Mənə Cyclothymia diaqnozu qoyulmuşdu bir ara. Manik depresivəm ay kişi. Ehtiyatlı olun :D

        Nifrət etməyin zəiflik olduğunu düşünürəm, özümü nifrət edərkən tutsam baş qoşmuram, keçib gedir.

        Qısqanclıq və dinə inanmaq da eləcə.

        İdola sahib olmaq da zəiflikdir.

        Heç zaman intihar etməyəcək bir insanam.

        Məni bloqa həvəsləndirən bloqqerlərin 90%-i türk blogspot-unda yazan qadın bloqqerlər olub. Bəzən məna verməyə çalışıram, alınmır :D

        Həyatım boyu bir neçə dəfə içki və siqareti yoxlamışam. Bəlkə nə isə bir xeyir gələr deyə sevməyə çalışmışam, olmayıb :D İnternet, kofe və metal daha yaxşı təsir edir.

        Həmişə adətən hadisələrə məna verməkdə çətinlik çəkmişəm. Məsələn babam rəhmətə gedəndə, bacım ağlamışdı, mən isə mal kimi baxırdım. Universitetə girdim, yenə anlaya bilmirdim.

        Black metalı adətən sevməmişəm, yüngüldür. Blast beat-dən iyrənirəm.

        Gitarada hələ heç nə öyrənə bilməmişəm. Öz musiqimi yaratmaq istəyirəm, yarıda qalıram, alındıra bilmirəm.



        Mən topu bizim pornoqrafik Poladzadə-yə atmaq fikrindəydim amma görünmür bu aralar...